"Günümüz gazetecilik alanının, sadece teknolojik gelişmeler bağlamında değil, aynı zamanda haber unsurunun hem meta hem de kültürel değerindeki değişimle birlikte, varoluşsal yeniliklere ihtiyacı olduğu görülüyor. Öyle ki, güncel yenilikçi örneklerde de görüldüğü üzere, günümüzdeki 'haber' mefhumunun salt bilgi verme, ters piramit ve 5N1K ile yazılma gibi tipolojik kategorilerden çok daha farklı bir şeye evrildiği bir gerçek. Bu noktadan hareketle, gazetecilik alanının hangi normatif yeniliklere ihtiyacı olduğunu düşünüyorsunuz? Sadece haber odası düzeyinde değil, haber değeri yaratma konusunda ne gibi yenilikler/değişimler gerekiyor? Bu noktada, haber değerini ve gazeteci kimliğini nasıl yeniden tanımlayabiliriz?" — Turancan
Eğer tek cümleyle cevap vermem gerekseydi, haberin ne olduğunu ve günümüzde ne işe yaradığını sıfırdan düşünmek gerekiyor derdim.
Çoğu zaman gazetecilik ve haberlerle ilgili unuttuğumuz en temel noktalardan birisi, günümüzde gazetecilik olarak tanımladığımız mesleğin ve haber dediğimiz formatın o kadar eski veya kutsal bir şey olmadığı. Sorunuzda da andığınız ters piramit 1850'li yıllarda, 5N1K ise eski bir yaklaşım olsa da gazetecilikte kullanımı 1900'lü yıllarda yaygınlaştı. Yirminci yüzyıl içerisinde ise gazeteciliğe yaklaşım konusunda birçok farklı akımı ve yeni tarzı gördük. Yani gazetecilik aslında sürekli yenilenen ve dönüşen, diğer mesleklere kıyasla da oldukça genç bir meslek.
Gazeteciliğin bu dönüşümlerinde genellikle iletişim araçlarının dönüşümü ve toplumun bilgiyle olan ilişkisi önemli bir rol oynuyor. Günümüzde ise insanlık olarak bilgiye erişim ve bilgi üretimi konusunda ciddi bir dönüşümü hâlâ tecrübe etmeye ve anlamaya çalışıyoruz. Eskisi gibi insanların bilgiye erişimi daha kısıtlı ve yavaş değil. Bu yüzden insanların haberlerden ve gazetecilikten beklentisi de değişiyor. Yapılan birçok çalışma da bunu bize gösteriyor. Gazeteciler bu dönüşümü anlamaya, şu anda insanların neye ihtiyaç duyduğuna bakıp yaptıkları işi bu ihtiyaca cevap vermek için nasıl geliştirebileceklerini bulmak zorundalar.
Peki bu cevaplar neye benziyor? Mesela internette herkesin bir şeyler üretebilmesiyle birlikte karşımıza çıkan bilgileri doğrulamaya ihtiyaç duyduk. Fakat gazetecilik bu ihtiyacı görüp cevap veremediği için teyitçilik odaklı yayınların ve kurumların gelip bu boşluğu doldurması gerekti. İnternetin yaygınlaşması ve dijital verilerin bolluğu araştırmacılık ve habercilik için yeni ve zengin bir kaynak doğurdu ama gazeteciler yerine OSINT araştırmacıları veya veri analistleri bu boşluğu doldurdu. Bunun gibi daha farklı örnekler de bulmak mümkün. Gazetecilik çok eski ve köklü bir yapıymış, o yüzden değişmesi imkânsızmış gibi düşünmek yerine kendisini daha iyi tanıyıp günümüzde haber hangi ihtiyaçlara cevap verebilir sorusunu sormadıkça da bu örneklere yenileri eklenecek.
Gazeteciliğe ve haberlere her zaman ihtiyacımız olacak, çünkü etrafımızda olan bitenleri bilmek ve anlamak istiyoruz. Ancak bu ihtiyacın anlamı ve biçimi de toplumlar dönüştükçe değişiyor. Mesela günümüzün temel gerçeklerinden birisi olarak yönetebileceğimizden daha fazla bilgiye erişebiliyor olmamız, çoğu insan için bunları anlamayı ve yorumlamayı aşırı zor hâle getiriyor. Bu da haber okurken sadece bilgiden daha fazlasının beklenmesine neden oluyor. Ama buna rağmen günümüz ihtiyaçlarını görmezden gelip "kendi zamanlarında" yaptıkları gazeteciliğe bir kutsiyet atfedenler hem ülkemizde hem de dünyanın birçok yerinde haberin çoktan yaşaması gereken dönüşümü yavaşlatmak için ellerinden geleni yapıyor.
En başa dönerek toparlayacak olursam, haberi ve onun günümüzdeki konumunu yeniden tanımlamak ve bunu yapabilecek insanların önünü açmak gerekiyor. Bunları yapabilirsek devamı çok kolay olacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder